Bericht uit Aketi 31 oktober 2015
Deze morgen rond 10.30 uur werden we afgehaald door Dudu, Gembu en Danadu om naar Mukeni te gaan. Hij is de voorzitter van de FEC (federation d'entreprises Congolais) in het gebied Province Oriental. Hij is ook voorzitten van de personaliteiten (association consultif).
Hij was zeer geïnteresseerd in wat wij in Aketi hadden gedaan. We hebben heel de uitleg nog eens gegeven, wie wij zijn, Bertold, eerste kleinere initiatieven zoals de naaimachines van Amada, het onderwijs, de gebouwen, gebrek aan materiaal in de houtzagerij, volledig gebrek aan kennis in de landbouw, onbestaande economie, de zonnepanelen en de cybercafe, maar vooral de twee putten voor drinkbaar water.
Mukeni kwam dan op de proppen met het idee dat zij een tegenprestatie moesten doen en stelde voor een "syndicat d'initiative d'Aketi" op te richten. (Sydak ) met een aantal mensen die geïnteresseerd waren.
Hij stelde voor een asbl in "jumelage" met onze VZW op te richten.
We maakten kennis met D'r Ngbonta binnen, anciën Recteur de Unikis en geboren in Aketi. Hij specialiseert zich in het bestuderen van een aantal minder gekende ziektes die hier verkeerd behandeld worden bv als malaria terwijl dat dan uiteraard niet helpt, en komt zeer geregeld naar Belgische universiteiten.
We hebben ook kennis gemaakt met Madame José chausiku. Zij is de Assitante Commissaire de Bas Uele, Commissaire adjointe. De province Oriental is in 4 gedeeld. Bas Uele is een van de 4. De commissaris moeten de overgang regelen naar de 4 provincies.
Bericht uit Aketi
Zonder chauffeur is het onmogelijk in de brousse te gaan. Hoe hij een gemiddelde snelheid van om en bij de 45 km per uur en soms sneller kan aanhouden is gewoon fantastisch. Hij kan alles uit een 4 x 4 halen. Hoe hij er in slaagt om over de zelfgemaakte bruggen te rijden is onwaarschijnlijk. Hij bekijkt de zaak zegt gewoon rustig "ca vas marcher" en rijdt over de zelfgemaakte brug met een enorme preciesie, terwijl ik het gewoon voor totaal on mogelijk, zelfs moorddadig hou. Gedurende 450 km scheert hij langs de ontelbare zwaarbeladen fietsers, brommers, moto's, soms massa's mensen, en slaagt er nog in om zoo veel mogelijk putten te vermijden. Wel schatten we het aantal kiekens die zijn doortocht niet hebben overleefd op een tiental. Een bewonderingswaardig vakman
vrijdag 23 oktober 2015
Na de vergadering van 8.30 uur doen we een toer van een aantal klaslokalen. De plafonds zijn allemaal rot. De balken waarop ze rusten gaan het niet lang meer uithouden. Te veel lekken in het dak
Technische school. Grote oude lokalen. Leerlingen die leren metsen. Ze maken een hoek met stenen en doen of ze metsen met modder er tussen. In de houtzagerij hebben ze twee handzagen. Er staan tal van oude machines aangedreven door een oude stoommachine , allemaal hopeloos kapot. De grondstoffen zijn te duur om iets rendabelst te maken.
Oude watermaatschappij : zelfde situatie Zeer goed uitgekiend systeem. Een motor zuigt water aan uit de rivier, dat gaat vervolgens in een bezinkbak en dan in eenzuiveringsbak met keien en zand. Vervolgens in nog een aantal zuiveringsbakken. Dan gaat een gedeelte naar de watertoren en een ander deel naar de stoomturbine, van uit een grote ondergrondse watertank. Later zien we dat de watertoren op het eerste zicht nog in goede staat is , de constructie staat op een stevig ijzeren stel, en de tank zelf is in ijzer. Zeer groot, maar ook waarschijnlijk onherstelbaar. Er zitten kogelgaten in en dat kost te veel geld om te herstellen. De volledige waterinstallatie is totaal overwoekerd. In de bassins groeien bomen.
We gaan kijken naar een visvijver. Eventueel kan er ook rijst geteelt worden. Volgens Danadu is het al een goede constructie voor iemand zonder technische kennis. De proffen geven heel veel uitleg. Wat er moet gedaan worden tegen overstroming, de juiste afsluiting naar de rivier. Bananenbomen plaatsen langs de oever enz......
De gesprekken met de leraars-directeurs lopen goed. De omstandigheden zijn nochtans zenuwslopend. Om de haverklap passeert een kudde uiterst lawaaierige geiten en kleine geitjes. Als we ze willen buitensluiten worden ze agressies en beuken op de poort tot ze erdoor geraken met vreselijk veel gebbleir. Dan passeert een stel eenden al even lawaaierig. De kakelende kiekens zijn niet weg te slagen en de haan heeft zich in de keuken geplaceerd om er op los te kraaien. Ondertussen spelen de talloze katten tussen de poten van de stoelen. Toch schijnt iedereen elkaar nog te verstaan.
Bericht uit Aketi
Aanpassing licht donker. Het valt op hoe gemakkelijk de mensen hier een pikdonker gat binnenstappen. Zelfs overdag heb ik last van de donkerte in de gang en de kamer van het klooster. Voor mijn kamer zijn er dan nog twee trappen. Ik zoek me rot achter de lampen die ik bij heb en kan ze nooit vinden. Mijn knijpkat heb ik al aan Gembu gegeven. Mijn mijnwerkerslamp gebruik ik soms, maar zelden om op mijn hoofd te zetten. In mijn broekzak is het trouwens een vervelend ding. . Mijn grote pillamp,is te zwaar en te lang om in mijn broekzak te steken. Het oplaadbaar lampje met zonne-energie is het gemakkelijkst om weg te steken, maar geeft beperkt licht. Uiteindelijk is dat nog het gemakkelijkst om altijd bij te hebben, vooral bij vanavond als het buiten nog voldoende licht is maar binnen al pikzwart. Voorlopig gebruik ik dat het meest.
Zaterdag 24 oktober 2015.
Het regent pijpenstelen en het programma moet volledig omgegooid worden. Het hele dorp is veranderd in een grote modderpoel. Terwijl we staan te overleggen ga ik kijken naar een cacaoplant op de binnenkoer die Gemboe mij de dag voordien heeft aangewezen. Een meisje plukt een grote gele vrucht en geeft die aan mij. Gembu zegt onmiddellijk dat dat een rijpe cacaovrucht is. Bruin of groen, zoals de andere vruchten aan de boom zijn, is niet goed. Mijn eerste trofee. Ze zou nog 10 dagen goed blijven, dus nog juist tot in België.
De temperatuur is draaglijk tot zelfs goed. Zuster Christine loopt rond met een sjaal en heeft het duidelijk koud. Ook Danadu en Gembu verschijnen in een flies terwijl ik alvast terug mijn onderhemd zou willen uit doen. Het begint te trekken op een hete Belgische zomerdag.
Vervolgens is er iemand aangekomen die een kaart kan tekenen van de 6 regio’s vanAketi, waar de 6 waterpompen moeten komen. Gembu weet al vrij goed waar die best komen. Hij is al een viertal keer in Aketi geweest. De eerste meting gebeurt dan ook in de armste wijk. De tweede meting zal gebeuren vlak voor de kerk van de Norbertijnen.
Vervolgens komen de boswachters aan. Zij weten waar er nog exploitaties zijn die door inwoners worden uitgebaat. Ze weten ook waarom die niet rendabel zijn. Bv worden de koffiebonen te vlug geplukt, als ze nog niet rijp zijn. Aan wie ze verkopen is niet duidelijk. De plantages zouden wel nog in goede staat zijn, of in goede staat terug gebracht kunnen worden.
We eten heel snel want de geologen kunnen ondertussen beginnen met de metingen. Ondertussen is ook een van een eigenaars van een plantage aangekomen. Danadu en Gembu gaan mee met de geologen om de juiste meetplaats aan te geven. Wij wachten op de jeep om naar de plantage te gaan kijken. De koffieplantage op ongeveer 12 kilometer van het centrum, ziet er goed uit op het eerste zicht. Ze ligt nog een kilometer of meer van de weg verwijderd in volle brousse. De bomen staan nog in een mooie rij. Gembu is in zijn element en geeft veel uitleg. We stellen heel wet vragen op commercieel gebied. Hoeveel brengt een kilo koffie hier op ? Aan wie wordt er verkocht ? Gebeurt het dat de plaatselijke boeren hun oogs samen aanbieden om met grotere hoeveelheden te kunnen verkopen ?
Per killo komt dit op ongeveer 80 cent dollar. Er wordt plaatselijk verkocht op de markt of aan een opkoper die om de drie maanden langs komt. We stellen vragen naar de hoeveelheid en de kwaliteit. Indien de kwaliteit hoger is en het aanbod een bepaalde hoeveelheid heeft kan verkocht worden met minder tussenpersonen. Blijkbaar wordt de koffie in gemalen toestand verkocht en niet in de vorm van bonen. Vervolgens zijn we naar een palmbomenplantage gegaan van dezelfde eigenaar. Die had heel wat vragen voor de proffen.